Τρόφιμα

Ο Όμηρος ταυτίζει τη δάφνη με τη δόξα, την υπεροχή και τη δύναμη και για το λόγο αυτό διατηρήθηκε ως έπαθλο σε νικητές των Ολυμπιακών αγώνων τα επόμενα χρόνια.

Χρησιμοποιείται κυρίως ως άρτυμα για τις αρωματικές του ικανότητες αν και ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε ως αναλγητικό από τους πόνους του τοκετού και ανέφερε πως το αιθέριο έλαιο θεράπευε τη στειρότητα.

Ο Διοσκουρίδης τα συνιστούσε εναντίον των ρευματισμών, της αρθρίτιδας, της δυσπεψίας και της αεροφαγίας.

Παραδοσιακά στην Κρήτη χρησιμοποιούσαν το δαφνέλαιο για εντριβές στο τριχωτό της κεφαλής κατά της τριχόπτωσης.

Η δάφνη δρα ως αντισηπτικό, σπασμολυτικό, αρωματικό, πεπτικό, χολαγωγό και εφιδρωτικό και βοηθά σε προβλήματα κολικού, δυσπεψίας, μετεωρισμού, ανορεξίας, καταρροή, βήχα και κρυολογήματα.

H δάφνη συνήθως προστίθεται στα φαγητά σε μικρές ποσότητες, δίνοντας ιδιαίτερο άρωμα. Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι η δάφνη βοηθάει στην καλύτερη πέψη των φυτικών πρωτεϊνών, όπως π.χ. στις φακές!

Έντονο μυρωδικό. Μπαίνει ως βάση σε όλους τους ζωμούς και τις σάλτσες. Το φύλλο δεν σερβίρεται, γιατί δεν τρώγεται. Πολύ καλός είναι ο συνδυασμός της με το χταπόδι, απαραίτητη η παρουσία της στο στιφάδο με κρεατικά ή θαλασσινά. Αγαπά το ξίδι.

Το σινάπι ήταν γνωστό από πολύ παλιά ως θεραπευτικό και μαγειρικό βότανο. Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και ο Ιπποκράτης συνιστούσε την εσωτερική λήψη του ή καταπλάσματα με αυτό, για διάφορες παθήσεις. Οι Ρωμαίοι αρωμάτιζαν το κρασί με σπόρους σιναπιού και έτρωγαν τα φύλλα του ως λαχανικό. Αργότερα, η σκόνη των σπόρων του, μαζί με ξίδι, ήταν δημοφιλές καρύκευμα κρεάτων, μάλιστα αναφέρεται ότι άνοιγε την όρεξη και βοηθούσε στη χώνευση. Η σκόνη των σπόρων του προστίθεται σε σάλτσες, δίνοντας πικάντικη γεύση στα φαγητά. Ολόκληροι σπόροι ρίχνονται σε σούπες, σε μαγειρευτά κρέατα της κατσαρόλας, σε πίκλες και σάλτσες.

Ιδιότητες:

Το σινάπι έχει θερμαντικές και αντιβιοτικές ιδιότητες. Με τους σπόρους του φτιάχνονται καταπλάσματα για τους ρευματισμούς, τους μυϊκούς πόνους και τις χιονίστρες, ενώ καλό θα είναι οι υπερτασικοί να το αποφεύγουν. Δρα ως αντιβακτηριδιακό, αντιμυκητιακό, ορεκτικό, άφυσο, καθαρτικό, εφιδρωτικό, χωνευτικό, διουρητικό, εμετικό, αποχρεμπτικό, αλλεργικό, τονωτικό και καυστικό.

Αγνό κρυσταλλικό, ορυκτό αλάτι Ιμαλάϊων που δημιουργήθηκε όταν εξατμίστηκαν οι πρώτοι ωκεανοί, κρυσταλλοποιήθηκε μέσα στη γη στη διάρκεια εκατομμυρίων ετών και είναι γι αυτό το λόγο προστατευμένο από την περιβαλλοντική μόλυνση και πλήρως απαλλαγμένο από τοξίνες ή ρύπους. 

Εξορύσσεται και ξεπλένεται με τα χέρια, στεγνώνει φυσικά στον ήλιο και δεν περιέχει πρόσθετες ουσίες, όπως το ραφιναρισμένο αλάτι. 84 πολύτιμα στοιχεία βοηθούν τον οργανισμό να απομακρύνει τις τοξίνες, να καταπολεμήσει την κατακράτηση υγρών, να ρυθμίσει την πίεση, να ομαλοποιήσει τη χώνευση κ.α.

Οι ιδιότητές του το έχουν κάνει δημοφιλές σε ολόκληρο τον κόσμο και οι χρήσεις του είναι πολλές.

Εφαρμογές: Κυρίως στη μαγειρική και στο μπάνιο, αφού έχει καλλυντικές και αναζωογονητικές ιδιότητες για το δέρμα και όλο τον οργανισμό, ενώ καθαρίζει και απαλλάσσει από τους μυϊκούς πόνους, την καθημερινή κόπωση κ.α

Η αμμωνία χρησιμοποιείται στην μαγειρική και πολύ περισσότερο στην βιομηχανία των τροφίμων ως διογκωτικός παράγοντας και ρυθμιστής οξύτητας. Αυτό το χρήσιμο συστατικό επιτρέπει στους παρασκευαστές τροφίμων να αποκρούσουν τα βακτήρια και τα παθογόνα που μπορεί να προκαλέσουν τροφική ασθένεια.

Χρησιμοποιείται για φούσκωμα σε ψωμί, κέηκ, κουλουράκια κτλ.

Επίσης μπορεί να χρησιμοποιειθεί και ως λίπασμα στα φυτά, δρα ως πηγή αζώτου.

Το μαύρο πιπέρι ταιριάζει με τα πάντα, γι’ αυτό χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική, έχει δυνατή γεύση, καυτή και κάπως πικάντικη.Είναι ο ανώριμος πράσινος καρπός του φυτού Piper nigrum.

Ο ανώριμος αυτός καρπός συλλέγεται και αποξηραίνεται στον ήλιο και γίνεται μαύρος και σκληρός. Καλλιεργείται κυρίως στην Ινδία, στην Ινδονησία, στην Μαλαισία, στο Βιετνάμ και στην Βραζιλία. Το πιπέρι είναι το πιο εμπορικό μπαχαρικό σε όλο τον κόσμο.

Το μαύρο, λόγω της ιδιαίτερης πικάντικης γεύσης του, θερμαίνει το σώμα και βοηθά στην πέψη.  περιέχει την πιπερίνη, συστατικό που εμπεριέχεται σε χάπια κατά των στομαχικών δυσλειτουργιών.

Είναι ένα απο τα μπαχαρικά που χρησιμοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα στην κουζίνα της βόρειας Ελλάδας.

Ταιριάζει με ρίγανη, μαντζουράνα, βασιλικό, μαϊντανό και σκόρδο, πιπέρι.

Λέγεται ότι ή ονομασία μπούκοβο δόθηκε στη γνωστή κόκκινη πιπεριά από έναν καλόγερο που την καλλιεργούσε το 16ο αιώνα σε ένα μοναστήρι στη Σερβία. Μπούκοβο ονομάστηκε και το μοναστήρι, στο οποίο καλλιεργούνταν η ομώνυμη πιπεριά.

Χρησιμοποιείται στο λάχανο τουρσί και συνιστάται για τον πατσά και γενικότερα για σούπες, βραστά αλλά και ψητά. Ιδανικό στην φασολάδα, σε σάλτσες, επίσης προστίθεται και στα κίτρινα τυριά για πιο πικάντικη γεύση. Δοκιμάστε τo με σπαγγέτι, πιάτα ζυμαρικών, σαλάτες, τα αυγά, μαγειρευτα, μαρινάδες.

Ιδιότητες:

Αποτελεί  καλή πηγή φυτικών ινών, φυλλικού οξέος, βιταμίνης Α, C, B6, Κ και μαγγανίου. Επειδή το μπούκοβο προέρχεται από την πιπεριά, αποτελείται από λουτεΐνη, ζεαξανθίνη, β-καροτίνη και λυκοπένιο.

Προέλευση Ισπανία

Η βασίλισσα των μπαχαρικών. Βγαίνει από τη φλούδα του ομώνυμου δέντρου. Αφαιρείται σε στρώσεις και ύστερα κόβεται σε μικρά sticks. Ο φλοιός χρησιμοποιείται στη μαγειρική, την ζαχαροπλαστική, την ποτοποιία, την αρωματοποιία και την ιατρική. Δίνει ξεχωριστό άρωμα και γεύση σε φαγητά και γλυκά, αλλά οι ιδιότητές της δεν σταματούν εδώ.

Η κανέλα αποτελεί εξαιρετική πηγή μαγγανίου και σιδήρου. Όταν συνδυάζεται με μήλο και πορτοκάλι, η περιεκτικότητα των φρούτων σε βιταμίνη C μεγιστοποιεί την απορρόφηση του σιδήρου από τον οργανισμό.

Πολλοί σεφ υποστηρίζουν πως δίνει γεύση ξεχωριστεί σε λεμονάτα κρεατικά, αλλα και σε μαγειρευτά με πορτοκάλι ή άλλα εσπεριδοειδή.
Συνδυάζεται πολύ καλά με γαρίφαλο, κάρδαμο, κόλιανδρο, μοσχοκάρυδο. Ένα τέτοιο ανατολίτικο μείγμα ταιριάζει σε όλους τους κιμάδες είτε πρόκειται για σάλτσα μπολονέζ είτε μείγμα για μπιφτέκια, κεμπάπ, κεφτέδες.

Είναι αγαπημένο μπαχαρικό της ζαχαροπλαστικής, ταιριαζει σε όλα τα γλυκά που περιέχουν καρύδια, αρωματίζει σιρόπια για γλυκά του ταψιού, αλλα και κεϊκ.

Ιδιότητες:

Έρευνες έχουν δείξει ότι βοηθά την κακή χοληστερόλη, αλλά και ότι έχει θερμαντικές, αντισηπτικές, αντιρυτιδικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και καταπολεμά τους σπασμούς. Χάρη στις κινναμικές αλδεΰδες της, η κανέλα «ρίχνει» την υψηλή αρτηριακή πίεση καθώς και τον πυρετό και διαθέτει αναλγητική δράση.

Μια ακόμη πολύ σημαντική ιδιότητά της αφορά στην σχέση της με τον διαβήτη τύπου 2. Βοηθά σε περιπτώσεις τυμπανισμού και δυσπεψίας ενώ είναι πλούσια πηγή μαγνησίου, συστατικού απαραίτητου για την οστική πυκνότητα.

Πολύ συχνά χρησιμοποιείται στην αρτοποιία ως αρωματικό ή ως κύριο αρωματικό σε αλκοολούχα ποτά, όπως το αψέντι το ούζο και το ρακί.

Ο γλυκάνισος έχει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται για να ανακουφίσει από διαταραχές του πεπτικού και από καταρροή, ως αποχρεμπτικό στο παραγωγικό βήχα, ως διουρητικό, ως ήπιο καθαρτικό αλλά και σαν διαγερτικό της όρεξης. Ο γλυκάνισος περιέχει χημικές ουσίες που έχουν την ίδια επίδραση με τα οιστρογόνα. Οι γυναίκες το χρησιμοποιούσαν για να αυξήσουν τη γαλακτοφορία στη περίοδο του θηλασμού, στην έναρξη της περιόδου για να ανακουφιστούν από τους πόνους και τις κράμπες και για να διευκολυνθεί ο τοκετός.

Αναφέρεται απο τον Διοσκουρίδη για τις ευεριετικές του ιδιοτητες, ιδιαίτερα ώς χωνευτικό αλλα και σπασμολυτικό και αντιδαρροϊκό. Οι αρχαίοι Ελληνες και Ρωμαίοι το αγαπούσαν και το χρησιμοποιύσαν

Χρησιμοποιήται αρκετά στις κουζίνες της Ιταλίας και της Γερμανίας, ειδικά σε μπισκότα και βάφλες, καθώς και σε λουκάνικο και συνταγές με σάλτσα ντομάτας.

Εφαρμογες: Το γλύκο ουζάτο άρωμα του ταιρίαζει σε μαγειρευτά με ντομάτα και δυόσμο, π.χ. σε σάλτσες για μακαρόνια, σε κοτόπουλο, μοσχάρι κοκκινιστό κ.λ.π.
Αρωματίζει θαυμάσια τις πατάτες φούρνου αλλα ταιριάζει και σε μαγειρέματα με θαλασσίνα.

Στον δυόσμο αποδίδονται πολλές ευεργετικές ιδιότητες, όπως καταπολέμηση των πόνων του στομάχου και των κολικών του νεφρού, της ναυτίας, του λόξιγκα.

( Menthe cordifolia ) Επίσης προσφέρει πολλά κατά της νευρώσεων και τις διάφορες εκδηλώσεις της: πονοκέφαλοι, αϋπνίες, σπασμοί, τρεμούλες, ημικρανίες, ταχυπαλμίες.

Τονώνει τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος, του ήπατος και της χολής, βοηθά στην αποβολή των εντερικών αερίων.

Χρησιμοποιείται κατά της διάρροιας, των πόνων της περιόδου και για την ανακούφιση από ρευματισμούς, σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας, ουλίτιδας και φλεγμονές του ρινοφάρυγγα.

Χρήση: Ρίχνουμε 1-2 κουταλάκια  του γλυκού σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό το μουλίαζουμε ( έγχυμα ) για 7-10 λεπτά, το στραγγίζουμε και το πίνουμε.

Το ρόφημα μπορούμε να το πιούμε εως και 2-3 φορές την ημέρα.

Ονομάζεται και Σουμάκι, έχει σκούρο βυσσινί χρώμα και η γεύση του ειναι όξινη. Η βασική του χρήση είναι σε κεμπάπ, συνήθως μαζί με κάποιο άλλο καυτερό μπαχαρικό (π.χ. μπούκοβο, τσίλι, πιπέρι καγιέν) ή κύμηνο.

Μπορούμε  να το χρησιμοποιήσουμε αντί του λεμονιού, για να δώσουμε οξύτητα αλλά και και λίγο χρώμα σε ψητά λιπαρά κρεατικά ¨αρνίσια παϊδάκια χοιρινά μπριζολάκια, πανσέτες  και μπούτια κοτόπουλο.

Δίνει εξαιρετική γεύση σε ολόκληρο κοτόπουλο στο φούρνο μαζί με σκόρδο και ρίγανη.
Το χρησιμοποιούμε για να δώσουμε όξυνους τόνους σε μαρινάδες, σάλτσες και σαλάτες.
Ταιριάζει με ωμό κρεμμύδι, για παράδειγμα αλατίζουμε λεπτές φέτες κρεμμυδιού τις ανακατεύουμε με τα χέρια και πασπαλίζουμε με σουμάκ, τα ανακατεύουμε με μαίντανο και γαρνίρουμε ντοματοσαλάτες αλλα και κεμπάπ.

Το σέλινο είναι πλούσιο  σε βιταμίνες B, C και ιχνοστοιχείων όπως σίδηρο, ασβέστιο και φώσφορο. Περιέχει ακόμα φουρανοκουμαρίνες, σελεριοσίδη και πολυσακχαρίτες.

Με έντονη, ελαφρώς πικρή γεύση, το σέλινο συνδυάζεται με πιο ήπιες γεύσεις, όπως το καρότο ή το κοτόπουλο.

Στην ελληνική κουζίνα το συναντάμε συχνά στις σούπες και στα όσπρια, αλλά ταιριάζει επίσης με την ντομάτα, είτε ωμή σε σαλάτα είτε μαγειρεμένη.

Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη, το σέλινο ηρεμεί το νευρικό σύστημα. Το φυτό αναφέρεται και από τον Όμηρο. Στην Ιλιάδα ο Αχιλλέας γιατρεύει τα άλογά του με σέλινο και στην Οδύσσεια η σπηλιά της Καλυψώς περιβάλλεται από βιολέτες και άγριο σέλινο.

Είναι ένα απο τα μπαχαρικά που χρησιμοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα στην κουζίνα της βόρειας Ελλάδας.

Ταιριάζει με ρίγανη, μαντζουράνα, βασιλικό, μαϊντανό και σκόρδο, πιπέρι.

Λέγεται ότι ή ονομασία μπούκοβο δόθηκε στη γνωστή κόκκινη πιπεριά από έναν καλόγερο που την καλλιεργούσε το 16ο αιώνα σε ένα μοναστήρι στη Σερβία. Μπούκοβο ονομάστηκε και το μοναστήρι, στο οποίο καλλιεργούνταν η ομώνυμη πιπεριά.

Χρησιμοποιείται στο λάχανο τουρσί και συνιστάται για τον πατσά και γενικότερα για σούπες, βραστά αλλά και ψητά. Ιδανικό στην φασολάδα, σε σάλτσες, επίσης προστίθεται και στα κίτρινα τυριά για πιο πικάντικη γεύση. Δοκιμάστε τo με σπαγγέτι, πιάτα ζυμαρικών, σαλάτες, τα αυγά, μαγειρευτα, μαρινάδες.

Ιδιότητες:

Αποτελεί  καλή πηγή φυτικών ινών, φυλλικού οξέος, βιταμίνης Α, C, B6, Κ και μαγγανίου. Επειδή το μπούκοβο προέρχεται από την πιπεριά, αποτελείται από λουτεΐνη, ζεαξανθίνη, β-καροτίνη και λυκοπένιο. Κύριο συστατικό, στο οποίο οφείλεται η καυστικότητα των καρπών είναι η καψαϊκίνη.

Προέλευση Ισπανία

Χαρακτηριστικό μπαχαρικό στις κουζίνες της Ανατολής και ένα από τα πιο σημαντικά συστατικά του κάρυ. Διαθέτει πολύ χαρακτηριστικό άρωμα, δυνατό και βαρύ, με γεύση έντονη.

Αρωματικό και γήινο άρωμα το κύμινο είναι μία ουσιαστικό γεύση στη Λατινική μαγείρική και χρησιμοποιούνται συχνά στα Ινδικά κάρυ και τα πιάτα με ρύζι.

Ο καρπός του, πλούσιος σε κουμινόλη, μια αρωματική και φαρμακευτική ουσία, βρίσκει εφαρμογή στη φαρμακοποιΐα σαν καθαρτικός, εμμηναγωγός, διουρητικός, στομαχικός παράγοντας. 

Τα σπέρματα χρησιμοποιούνται στην αρτοποιΐα, τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική υπό μορφή σκόνης.

Προέλευση Ινδία

Αναφέρεται απο τον Διοσκουρίδη για τις ευεριετικές του ιδιοτητες, ιδιαίτερα ώς χωνευτικό αλλα και σπασμολυτικό και αντιδαρροϊκό. Οι αρχαίοι Ελληνες και Ρωμαίοι το αγαπούσαν και το χρησιμοποιύσαν πολύ.

Χρησιμοποιήται αρκετά στις κουζίνες της Ιταλίας και της Γερμανίας, ειδικά σε μπισκότα και βάφλες, καθώς και σε λουκάνικο και συνταγές με σάλτσα ντομάτας.

Εφαρμογες: Πολύ συχνά χρησιμοποιείται στην αρτοποιία ως αρωματικό ή ως κύριο αρωματικό σε αλκοολούχα ποτά, όπως το αψέντι το ούζο και το ρακί.
Το γλύκο ουζάτο άρωμα του ταιρίαζει σε μαγειρευτά με ντομάτα και δυόσμο, π.χ. σε σάλτσες για μακαρόνια, σε κοτόπουλο, μοσχάρι κοκκινιστό κ.λ.π.
Αρωματίζει θαυμάσια τις πατάτες φούρνου αλλα ταιριάζει και σε μαγειρέματα με θαλασσίνα.

Προέλευση Ισπανία

Το σινάπι ήταν γνωστό από πολύ παλιά ως θεραπευτικό και μαγειρικό βότανο. Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και ο Ιπποκράτης συνιστούσε την εσωτερική λήψη του ή καταπλάσματα με αυτό, για διάφορες παθήσεις. Οι Ρωμαίοι αρωμάτιζαν το κρασί με σπόρους σιναπιού και έτρωγαν τα φύλλα του ως λαχανικό. Αργότερα, η σκόνη των σπόρων του, μαζί με ξίδι, ήταν δημοφιλές καρύκευμα κρεάτων, μάλιστα αναφέρεται ότι άνοιγε την όρεξη και βοηθούσε στη χώνευση. Η σκόνη των σπόρων του προστίθεται σε σάλτσες, δίνοντας πικάντικη γεύση στα φαγητά. Ολόκληροι σπόροι ρίχνονται σε σούπες, σε μαγειρευτά κρέατα της κατσαρόλας, σε πίκλες και σάλτσες.

Ιδιότητες:

Το σινάπι έχει θερμαντικές και αντιβιοτικές ιδιότητες. Με τους σπόρους του φτιάχνονται καταπλάσματα για τους ρευματισμούς, τους μυϊκούς πόνους και τις χιονίστρες, ενώ καλό θα είναι οι υπερτασικοί να το αποφεύγουν. Δρα ως αντιβακτηριδιακό, αντιμυκητιακό, ορεκτικό, άφυσο, καθαρτικό, εφιδρωτικό, χωνευτικό, διουρητικό, εμετικό, αποχρεμπτικό, αλλεργικό, τονωτικό και καυστικό.

Προέλευση Ινδία

Το χαμομήλι ανακουφίζει από έντονα συναισθηματικά προβλήματα, ηρεμεί το νευρικό σύστημα, έχει αντιβακτηριδιακές και αντιφλεγμονώδεις δράσεις, βοηθά σε περιπτώσεις έλκους, κολικούς εντέρων και τυμπανισμό, συμβάλλει στην ανακούφιση των παιδιών από τους πόνους της οδοντοφυίας.

Οι αντισηπτικές του ιδιότητες προστατεύουν από προβλήματα του πεπτικού και μολύνσεις του βλεννογόνου. 
Το άνθος χαμομηλιού είναι πολύτιμο για εντριβές, δρα μάλιστα ιδιαίτερα αποτελεσματικά στους κοιλόπονους στα μωρά.

Πίνετε χλιαρά ροφήματα χαμομηλιού, γιατί βοηθούν  το ανοσοποιητικό και σε συνδυασμό με το μέλι είναι ιδανικό για την  καταπολέμηση του βήχα να καταπραΰνει τον ερεθισμένο λαιμό.

Χρήση: Ρίχνουμε 2 κουταλακια του τσαγιού σε ένα φλιτζάνι ζεστο νερό για 10-12 λεπτά,το στραγγιζουμε και το πίνουμε.Το ρόφημα το πίνουμε 2-3 φορές την ημέρα

Συμβουλή: Στο μπάνιο βάζουμε 300γρ. χαμομήλι, ή διάφορα αρωματικά βότανα (δυόσμο, δενδρολίβανο, φασκόμηλο κ.λπ.), σε μία κατσαρόλα με καυτό νερό και το αφήνουμε για 15 λεπτά. Σουρώνουμε και ρίχνουμε το έγχυμα στο νερό του μπάνιου.

Προέλευση Αίγυπτος

(Cistus creticus) Στην Κρήτη ήταν πολύ διαδεδομένο βότανο γνωστό ως Κίστος - Λαδανιά - Κουνούκλα, το οποίο χρησιμοποιούσαν κυρίως κατά των στηθικών νοσημάτων, των διαρροϊκών και δυσεντερικών παθήσεων.

Το χρησιμοποιούσαν ακόμη για τους πόνους των αρθρώσεων και τις ρευματικές παθήσεις κάνοντας εντριβές με αλάδανο.

Στην Ελλάδα, γνωστό και σαν αλάδανος, λάδανο, ήμερη κουνουκλιά, ήμερο κιστάρι. Από τα φύλλα και τους βλαστούς βγάζουν την ρητίνη, γνωστή ως λάδανο, που μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνος εθεωρείτο από τα πιο σπουδαία φάρμακα.

Προστατεύει την καρδιά τέσσερις φορές καλύτερα από το κόκκινο κρασί και είναι αντιοξειδωτικό είκοσι φορές ισχυρότερο από τον φρέσκο χυμό λεμονιών. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν από το ίδρυμα Lefo Ahrensburg.

Οι επιστήμονες του ιδρύματος Lefo ανακάλυψαν ότι ο Κίστος περιέχει έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών.

Ο καθ. Claus Peter Siegers του πανεπιστημίου του Lubeck αποδεικνύει ότι ο Κίστος αποτοξινώνει το σώμα και αποβάλλει τα τοξικά βαριά μέταλλα που προέρχονται από τον καπνό των τσιγάρων, των οδοντικών σφραγισμάτων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Στη μελέτη Sieger, οι καπνιστές έπιναν μόνο 50 μιλιγκραμ τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα. Μετά από τέσσερις εβδομάδες, στο τέλος της εξέτασης, το επίπεδο καδμίου στο αίμα των συμμετεχόντων ήταν σημαντικά χαμηλότερο από πριν.

Ένα φλυτζάνι του τσαγιού ημερησίως είναι ικανό για να υποκινήσει το ανοσοποιητικό σύστημα σημαντικά . Περαιτέρω, ο Δρ Frank Petereit δήλωσε στη διατριβή του στο πανεπιστήμιο Munster ότι ο Κίστος βοηθά σε πολλές μυκητιακές μολύνσεις όπως mycosis, candida albicans. Επίσης, άλλοι επιβλαβείς μικροοργανισμοί όπως τα βακτηρίδια κολοβακτηριδίου και ελικοβακτηρίδια , το τελευταίο των οποίων προκαλούν τη γαστρίτιδα, ελέγχονται από τον Κίστο.

Χρήση: Ρίχνουμε 1-2 κουταλάκια  του γλυκού σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό το μουλίαζουμε (έγχυμα) για 7-10 λεπτά, το στραγγίζουμε και το πίνουμε.

Το ρόφημα μπορούμε να το πιούμε 2-3 φορές την ημέρα.

Το βότανο δρα ως αποχρεμπτικό, μαλακτικό, τονωτικό και γαλακταγωγό. Είναι χρήσιμο για την τοπική θεραπεία και τη μείωση της φλεγμονής σε καταστάσεις όπως τραύματα, δοθιήνες, ερεθισμένες πληγές, συρίγγια και όγκοι. Μπορεί να βοηθήσει στη βρογχίτιδα και με γαργάρες να ανακουφίσει τον λαιμό.

Οι σπόροι της τριγωνέλλας ή μοσχοσίταρο περιέχουν 30% βλεννώδεις ουσίες (γαλακτομαννάνες), μία στεροειδή σαπωνίνη, χολήνινη, ένα πτητικό έλαιο με δυνατή μυρωδιά, ένα πυκνόρρευστο έλαιο, 27% πρωτεΐνες και βιταμίνες Α, Β και C.

Η πικρή του γεύση εξηγεί την χρήση του στις πεπτικές διαταραχές και τη μείωση του σακχάρου του αίματος.  Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την πικρή του γεύση μπορούμε στο αφέψημα να προσθέσουμε μάραθο ή γλυκάνισο.

Η πιο ''sexy' ιδιότητα του, έχει να κάνει με το γυναικείο στήθος. Αυξάνει το στήθος των γυναικών ενώ είναι και ένα απόλυτα ασφαλές βότανο για τις γυναίκες που θηλάζουν τα μωρά τους διότι αυξάνει την ροή του γάλακτος.

Η Δυτική βοτανολογία το χρησιμοποιεί ως τσάι για την αποβολή της περίσσειας βλέννας από τα ιγμόρεια, το λαιμό και το στήθος. Αυτό το τσάι είναι επίσης αποτελεσματικό κατά των αλλεργιών και του πυρετού.

Είναι πολύτιμη για τις καρδιαγγειακές ασθένειες, επειδή μειώνει τα επίπεδα της χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων και βοηθά στην προστασία έναντι της αθηροσκλήρωσης. Για την αντιμετώπιση των καρδιαγγειακών ζητημάτων, η συνιστώμενη δόση είναι 10-20 γρ. την ημέρα.

Το τσιμένι ( τριγωνέλλα ) είναι ένα από τα τέσσερα συστατικά με τα οποία φτιάχνουν το περίβλημα του παστουρμά (λάδι, πιπέρι, πάπρικα) και αυτό που δίνει στον παστουρμά το χαρακτηριστικό του άρωμα. 

Κύριο λειτουργικό χαρακτηριστικό είναι η συντήρηση του κρέατος και συνάμα προφυλάσσει τον καταναλωτή από ενδεχόμενη δηλητηρίαση. Καρυκεύει σαλάτες λαχανικών, αιθιοπικά και αιγυπτιακά πιάτα, ενώ συμμετέχει σε διάφορα μίγματα μπαχαρικών, ιδίως στα κάρυ. Χρησιμοποιείται επίσης στην παρασκευή τουρσιών, ενώ στην ελληνική κουζίνα χρησιμοποιείται στα βραστά και στα μπιφτέκια.

Προέλευση Ινδία

Το τσιμένι (τριγωνέλλα) είναι ένα από τα τέσσερα συστατικά με τα οποία φτιάχνουν το περίβλημα του παστουρμά (λάδι, πιπέρι, πάπρικα) και αυτό που δίνει στον παστουρμά το χαρακτηριστικό του άρωμα. Κύριο λειτουργικό χαρακτηριστικό είναι η συντήρηση του κρέατος και συνάμα προφυλάσσει τον καταναλωτή από ενδεχόμενη δηλητηρίαση.

Καρυκεύει σαλάτες λαχανικών, αιθιοπικά και Αιγυπτιακά πιάτα, ενώ συμμετέχει σε διάφορα μίγματα μπαχαρικών, ιδίως στα κάρυ. Χρησιμοποιείται επίσης στην παρασκευή τουρσιών και στην ελληνική κουζίνα χρησιμοποιείται στα βραστά και στα μπιφτέκια.

Ιδιότητες:

Οι σπόροι της τριγωνέλλας περιέχουν 30% βλεννώδεις ουσίες (γαλακτομαννάνες), μία στεροειδή σαπωνίνη, χολήνινη, ένα πτητικό έλαιο με δυνατή μυρωδιά, ένα πυκνόρρευστο έλαιο, 27% πρωτεΐνες και βιταμίνες Α, Β και C.

Το βότανο δρα ως αποχρεμπτικό, μαλακτικό, τονωτικό και γαλακταγωγό. Είναι χρήσιμο για την τοπική θεραπεία και τη μείωση της φλεγμονής σε καταστάσεις όπως τραύματα, δοθιήνες, ερεθισμένες πληγές, συρίγγια και όγκοι. Μπορεί να βοηθήσει στη βρογχίτιδα και με γαργάρες να ανακουφίσει τον λαιμό.

Η πικρή του γεύση εξηγεί την χρήση του στις πεπτικές διαταραχές και τη μείωση του σακχάρου του αίματος.  Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την πικρή του γεύση μπορούμε στο αφέψημα να προσθέσουμε μάραθο ή γλυκάνισο.

Προέλευση Ινδία

Το μπαχάρι είναι ο καρπός από το δένδρο, Pimenta dioica,  της ίδιας οικογένειας με την πιπεριά. Φύεται παραδοσιακά στο Μεξικό, την κεντρική Αμερική και σε χώρες με θερμό κλίμα.

Στην Ευρώπη το μετέφερε από την Τζαμάικα ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Το όνομά του στην αγγλική  “allspice”, του δόθηκε επειδή η γεύση του συνδυάζει αυτή της κανέλλας, του μοσχοκάρυδου και του γαρίφαλου. Είναι ένα από τα βασικά μπαχαρικά της πολίτικης κουζίνας

Το Μπαχάρι περιέχει μια μικρή ποσότητα ευγενόλης, το αιθέριο έλαιο που δίνει την ισχυρή, ξεχωριστή γεύση. Η ευγενόλη είναι τόσο θερμαντική όσο και αντι-μικροβιακή. Οι Ρώσοι στρατιώτες στο Ναπολεόντειο πόλεμο του 1812 έβαζαν το μπαχάρι στις μπότες τους για να τους βοηθήσει να κρατήσουν τα πόδια τους θερμά και να μήν μυρίζουν άσχημα. Αυτή η πρακτική χρησιμοποιείται κσι στην βιομηχανία καλλυντικών, των ανδρών, έτσι ώστε ως και σήμερα τό άρωμα απο μπαχάρι βρίσκεται συχνά σε κολόνιες των ανδρών.

Είναι πλούσιο σε μαγγάνιο και σελήνιο και βοηθά στην πέψη.

Προέλευση Μεξικό

Το μπαχάρι είναι ο καρπός από το δένδρο, Pimenta dioica,  της ίδιας οικογένειας με την πιπεριά. Φύεται παραδοσιακά στο Μεξικό, την κεντρική Αμερική και σε χώρες με θερμό κλίμα.

Στην Ευρώπη το μετέφερε από την Τζαμάικα ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Το όνομά του στην αγγλική  “allspice”, του δόθηκε επειδή η γεύση του συνδυάζει αυτή της κανέλλας, του μοσχοκάρυδου και του γαρίφαλου. Είναι ένα από τα βασικά μπαχαρικά της πολίτικης κουζίνας

Το Μπαχάρι περιέχει μια μικρή ποσότητα ευγενόλης, το αιθέριο έλαιο που δίνει την ισχυρή, ξεχωριστή γεύση. Η ευγενόλη είναι τόσο θερμαντική όσο και αντι-μικροβιακή. Οι Ρώσοι στρατιώτες στο Ναπολεόντειο πόλεμο του 1812 έβαζαν το μπαχάρι στις μπότες τους για να τους βοηθήσει να κρατήσουν τα πόδια τους θερμά και να μήν μυρίζουν άσχημα. Αυτή η πρακτική χρησιμοποιείται κσι στην βιομηχανία καλλυντικών, των ανδρών, έτσι ώστε ως και σήμερα τό άρωμα απο μπαχάρι βρίσκεται συχνά σε κολόνιες των ανδρών.

Είναι πλούσιο σε μαγγάνιο και σελήνιο και βοηθά στην πέψη.

Προέλευση Μεξικό

Χαρακτηριστικό μπαχαρικό στις κουζίνες της Ανατολής και ένα από τα πιο σημαντικά συστατικά του κάρυ. Διαθέτει πολύ χαρακτηριστικό άρωμα, δυνατό και βαρύ, με γεύση έντονη

Αρωματικό και γήινο άρωμα το κύμινο είναι μία ουσιαστικό γεύση στη Λατινική μαγείρική και χρησιμοποιούνται συχνά στα Ινδικά κάρυ και τα πιάτα με ρύζι.

Ο καρπός του, πλούσιος σε κουμινόλη, μια αρωματική και φαρμακευτική ουσία, βρίσκει εφαρμογή στη φαρμακοποιΐα σαν καθαρτικός, εμμηναγωγός, διουρητικός, στομαχικός παράγοντας. 

Τα σπέρματα χρησιμοποιούνται στην αρτοποιΐα, τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική υπό μορφή σκόνης.

Προέλευση Ινδία

Στο κρεμμύδι αποδίδονται πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες αλλά χρησιμοποιείται και ως αρωματικό. Θεωρείται παράγοντας μακροζωίας.

Στη Βουλγαρία, που η χρήση του είναι καθημερινή υπάρχουν περισσότεροι αιωνόβιοι και σε πολλές περιοχές της Τρανσυλβανίας ο καρκίνος είναι άγνωστος.